Caldaloba

TORRE OU MIRADOIRO DA LOBA

O 21 de xullo do ano 1968 no xornal El progreso de Lugo publícase un artigo escrito por Ánxel Fole (baixo o pseudónimo de Neumandro ) , que fai referencia á orixe da palabra cal no que expón: “[...] Entonces a ningún enterado extrañará que ese “carronzo”, después “carrozo”, proceda de ...”(calcem) torrentium”, ·Cauce de los torrente”, con la elipsis del nombre regente. Explicación que nos lleva al idencio “Cal-cal-cal...” Si la sílaba sin acento de “cálcem” desaparece, queda “cal”. El cauce es obra de la Naturaleza. “Calcem” da en castellano “caz”. Pero el “cal” gallego puede venir de “canalem”, canal, obra del hombre, conforme a este desgaste: “canalem-canle-cale-cal”. Impepinable. Como ya sabe el lector, el tan frecuente topónimo “Catal” o “Catar” puede ser un mirador natural o una torre. Penacatal, Penacatar. [...] Por eso creo que el topónimo Cal da Loba , de Terra Chá, más bien que hoyo o Cauce de la Loba pueda significar Catar o Torre de la Loba. Si es Loba es, en efecto, una loba.” Texto íntegro do artigo. El Progreso, 1968

CAMIÑO DA LOBA

A doutora en Historia e profesora da Universidade de Santiago de Compostela Elisa M.ª Ferreira Priegue en Los caminos medievales de Galicia de 1988 , realiza un estudo sobre a orixe dos topónimos dos diferentes viarios, prerromanos, romanos, camiños antigos, etc…A autora fai unha alusión ao nome e á orixe de Cal da Loba en base á toponimia das vías romanas e adaptado á realidade galega: Topónimos viarios: vías romanas: Da numerosa nomenclatura técnica das calzadas, o nome de “Cal, Calle” de callis que segundo Chevallier se refire a un desfiladeiro gandeiro, é posible que polo menos en Galicia se designe a un camiño aberto polos animais en xeral (cf. Cal da Loba , preto de Vilalba). En castelán deu lugar á actual calle , pero nos documentos medievais galegos non figura como tal (senón como vicus e rua), anque si aparece como camiño rural, e ademais na zona limítrofe con Asturias co diminutivo calella, canella ou canela. Noutros estudos tamén se remarca a orixe da palabra “Cal” que provén do latín calx, calcis (substancia branca, óxido de calcio), e que a palabra “calle” provén do latín callis, que se refería inicialmente á senda que facían os animais, e que vén da mesma raíz que calx. Moitos e moitas etimoloxistas relacionan a palabra latina calx ou calcis (pedra caliza) co material co que se pavimentaba nos camiños romanos, de aí que para algúns teña a orixe nun “camiño pedregoso ou incluso unha verea de desfiladeiro”.

ETIMOLOXÍA: ORIXE DO NOME CAL DA LOBA

Actualizado: novembro 2023
© Autor: Jesús Pena
O Dicionario de dicionarios (DdD) é unha colección de obras lexicográficas galegas dos sécs. XIX e XX, recompiladas e transcritas baixo a coordinación do profesor Antón Santamarina no Instituto da Lingua Galega   e   a   colaboración   do   Seminario   de   Lingüística   Informática   da Universidade de Vigo . Segundo o DdD a palabra cal coa acepción de canle aparece rexistrada nas seguintes publicacións:
REF.: Los Caminos medievales de Galicia, 1988. Ferreira Priegue, Elisa María. Ourense : Museo Arqueolóxico Provincial, 1988
Publicacións
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)

Abril 2021, Ana Castro

e Jesús Pena
Mapa da web
BUSCAR:
caldaloba@caldaloba.es
O contido deste sitio web www.caldaloba.es está baixo a licenza Creative Commons Attribution 4.0 International
Licencia Creative Commons
Fontes de Vilaxoán por Jesús Pena se distribuye bajo una Licencia Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Basada en una obra en http://www.caldaloba.es.
Caldaloba
Contacto: caldaloba@caldaloba.es
Actualizado: novembro 2023
© Autor: Jesús Pena

ETIMOLOXÍA: ORIXE

DO NOME CAL DA LOBA

CAMIÑO DA LOBA

A doutora en Historia e profesora da Universidade de Santiago de Compostela Elisa M.ª Ferreira Priegue en Los caminos medievales de Galicia de 1988 , realiza un estudo sobre a orixe dos topónimos dos diferentes viarios, prerromanos, romanos, camiños antigos, etc…A autora fai unha alusión ao nome e á orixe de Cal da Loba en base á toponimia das vías romanas e adaptado á realidade galega: Topónimos viarios: vías romanas: Da numerosa nomenclatura técnica das calzadas, o nome de “Cal, Calle” de callis que segundo Chevallier se refire a un desfiladeiro gandeiro, é posible que polo menos en Galicia se designe a un camiño aberto polos animais en xeral (cf. Cal da Loba , preto de Vilalba). En castelán deu lugar á actual calle , pero nos documentos medievais galegos non figura como tal (senón como vicus e rua), anque si aparece como camiño rural, e ademais na zona limítrofe con Asturias co diminutivo calella, canella ou canela. Noutros estudos tamén se remarca a orixe da palabra “Cal” que provén do latín calx, calcis (substancia branca, óxido de calcio), e que a palabra “calle” provén do latín callis, que se refería inicialmente á senda que facían os animais, e que vén da mesma raíz que calx. Moitos e moitas etimoloxistas relacionan a palabra latina calx ou calcis (pedra caliza) co material co que se pavimentaba nos camiños romanos, de que para algúns teña a orixe nun “camiño pedregoso ou incluso unha verea de desfiladeiro”.
REF.: Los Caminos medievales de Galicia, 1988. Ferreira Priegue, Elisa María. Ourense : Museo Arqueolóxico Provincial, 1988

TORRE OU MIRADOIRO DA LOBA

O 21 de xullo do ano 1968 no xornal El progreso de Lugo publícase un artigo escrito por Ánxel Fole (baixo o pseudónimo de Neumandro ) , que fai referencia á orixe da palabra cal no que expón: “[...] Entonces a ningún enterado extrañará que ese “carronzo”, después “carrozo”, proceda de ...”(calcem) torrentium”, ·Cauce de los torrente”, con la elipsis del nombre regente. Explicación que nos lleva al idencio “Cal-cal-cal...” Si la sílaba sin acento de “cálcem” desaparece, queda “cal”. El cauce es obra de la Naturaleza. “Calcem” da en castellano “caz”. Pero el “cal” gallego puede venir de “canalem”, canal, obra del hombre, conforme a este desgaste: “canalem-canle-cale-cal”. Impepinable. Como ya sabe el lector, el tan frecuente topónimo “Catal” o “Catar” puede ser un mirador natural o una torre. Penacatal, Penacatar. [...] Por eso creo que el topónimo Cal da Loba , de Terra Chá, más bien que hoyo o Cauce de la Loba pueda significar Catar o Torre de la Loba. Si es Loba es, en efecto, una loba.” Texto íntegro do artigo. El Progreso, 1968.
Publicacións
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego- castelán, Madrid
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
O Dicionario de dicionarios (DdD) é unha colección de obras lexicográficas galegas dos sécs. XIX e XX, recompiladas e transcritas baixo a coordinación do profesor Antón Santamarina no Instituto da Lingua Galega   e   a   colaboración   do Seminario   de   Lingüística   Informática   da Universidade   de   Vigo . Segundo o DdD a palabra cal coa acepción de canle aparece rexistrada nas seguintes publicacións:
Mapa da web
BUSCAR:
Licencia Creative Commons
Fontes de Vilaxoán por Jesús Pena se distribuye bajo una Licencia Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Basada en una obra en http://www.caldaloba.es.
O contido deste sitio web www.caldaloba.es está baixo a licenza Creative Commons Attribution 4.0 International