O21dexullodoano1968noxornalElprogresodeLugopublícaseunartigoescritoporÁnxelFole(baixoopseudónimode Neumandro ), que fai referenciaá orixe da palabra cal no que expón:“[...]Entoncesaningúnenteradoextrañaráqueese“carronzo”,después“carrozo”,procedade...”(calcem)torrentium”,·Cauce de los torrente”, con la elipsis del nombre regente.Explicaciónquenosllevaalidencio“Cal-cal-cal...”Silasílabasinacentode“cálcem”desaparece,queda“cal”.Elcauceesobra delaNaturaleza.“Calcem”daencastellano“caz”.Peroel“cal”gallegopuedevenirde“canalem”,canal,obradelhombre, conformeaestedesgaste:“canalem-canle-cale-cal”.Impepinable.Comoyasabeellector,eltanfrecuentetopónimo“Catal”o “Catar” puede ser un mirador natural o una torre. Penacatal, Penacatar. [...]PoresocreoqueeltopónimoCaldaLoba,deTerraChá,másbienquehoyooCaucedelaLobapuedasignificarCataroTorrede la Loba. Si es Loba es, en efecto, una loba.” Texto íntegro do artigo. El Progreso, 1968
CAMIÑO DA LOBA
AdoutoraenHistoriaeprofesoradaUniversidadedeSantiagodeCompostelaDªElisaM.ªFerreiraPriegueenLoscaminos medievalesdeGaliciade1988,realizaunestudosobreaorixedostopónimosdosdiferentesviarios,prerromanos,romanos, camiñosantigos,etc…AautorafaiunhaalusiónaonomeeáorixedeCaldaLobaenbaseátoponimiadasvíasromanaseadaptado á realidade galega:Topónimos viarios: vías romanas: Danumerosanomenclaturatécnicadascalzadas,onomede“Cal,Calle”decallisquesegundoChevallierserefireaun desfiladeirogandeiro,éposiblequepolomenosenGaliciasedesigneauncamiñoabertopolosanimaisenxeral(cf.CaldaLoba, pretodeVilalba).Encastelándeulugaráactualcalle,peronosdocumentosmedievaisgalegosnonfiguracomotal(senóncomo vicuserua),anquesiaparececomocamiñorural,eademaisnazonalimítrofeconAsturiascodiminutivocalella,canellaou canela.Noutrosestudostaménseremarcaaorixedapalabra“Cal”queprovéndolatíncalx,calcis(substanciabranca,óxidodecalcio),e queapalabra“calle”provéndolatíncallis,quesereferíainicialmenteásendaquefacíanosanimais,equevéndamesmaraíz quecalx.Moitosemoitasetimoloxistasrelacionanapalabralatinacalxoucalcis(pedracaliza)comaterialcoquesepavimentaba nos camiños romanos, de aí que para algúns teña a orixe nun “camiño pedregoso ou incluso unha verea de desfiladeiro”.
ODicionariodedicionarios(DdD)éunhacoleccióndeobraslexicográficasgalegasdossécs. XIXeXX,recompiladasetranscritasbaixoacoordinacióndoprofesor AntónSantamarinano InstitutodaLinguaGalegae a colaboración do Seminario de Lingüística Informática da Universidade de Vigo. Segundo o DdD a palabra cal coa acepción de canle aparece rexistrada nas seguintes publicacións:
REF.: Los Caminos medievales de Galicia, 1988. Ferreira Priegue, Elisa María. Ourense : Museo Arqueolóxico Provincial, 1988
Publicacións
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
AdoutoraenHistoriaeprofesoradaUniversidadede SantiagodeCompostelaDªElisaM.ªFerreiraPriegueenLos caminosmedievalesdeGaliciade1988,realizaunestudo sobreaorixedostopónimosdosdiferentesviarios, prerromanos,romanos,camiñosantigos,etc…Aautorafai unhaalusiónaonomeeáorixedeCaldaLobaenbaseá toponimia das vías romanas e adaptado á realidade galega:Topónimos viarios: vías romanas: Danumerosanomenclaturatécnicadascalzadas,onome de“Cal,Calle”decallisquesegundoChevallierserefirea undesfiladeirogandeiro,éposiblequepolomenosen Galiciasedesigneauncamiñoabertopolosanimaisen xeral(cf.CaldaLoba,pretodeVilalba).Encastelándeu lugaráactualcalle,peronosdocumentosmedievais galegosnonfiguracomotal(senóncomovicuserua), anquesiaparececomocamiñorural,eademaisnazona limítrofeconAsturiascodiminutivocalella,canellaou canela.Noutrosestudostaménseremarcaaorixedapalabra“Cal”queprovéndolatíncalx,calcis(substanciabranca,óxido decalcio),equeapalabra“calle”provéndolatíncallis, quesereferíainicialmenteásendaquefacíanosanimais, equevéndamesmaraízquecalx.Moitosemoitas etimoloxistasrelacionanapalabralatinacalxoucalcis(pedracaliza)comaterialcoquesepavimentabanos camiñosromanos,deaíqueparaalgúnsteñaaorixenun “camiño pedregoso ou incluso unha verea de desfiladeiro”.
REF.: Los Caminos medievales de Galicia, 1988. Ferreira Priegue, Elisa María. Ourense : Museo Arqueolóxico Provincial, 1988
TORRE OU MIRADOIRO DA LOBA
O21dexullodoano1968noxornalElprogresodeLugopublícaseunartigoescritoporÁnxelFole(baixoo pseudónimodeNeumandro),quefaireferenciaáorixeda palabra cal no que expón:“[...]Entoncesaningúnenteradoextrañaráqueese “carronzo”,después“carrozo”,procedade...”(calcem) torrentium”,·Caucedelostorrente”,conlaelipsisdel nombre regente.Explicaciónquenosllevaalidencio“Cal-cal-cal...”Sila sílabasinacentode“cálcem”desaparece,queda“cal”.El cauceesobradelaNaturaleza.“Calcem”daencastellano “caz”.Peroel“cal”gallegopuedevenirde“canalem”, canal,obradelhombre,conformeaestedesgaste: “canalem-canle-cale-cal”.Impepinable.Comoyasabeel lector,eltanfrecuentetopónimo“Catal”o“Catar”puede serunmiradornaturalounatorre.Penacatal,Penacatar. [...]PoresocreoqueeltopónimoCaldaLoba,deTerraChá, másbienquehoyooCaucedelaLobapuedasignificarCatar o Torre de la Loba. Si es Loba es, en efecto, una loba.” Texto íntegro do artigo. El Progreso, 1968.
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
ODicionariodedicionarios(DdD)é unhacoleccióndeobraslexicográficas galegasdossécs.XIXeXX,recompiladas etranscritasbaixoacoordinacióndo profesorAntónSantamarinanoInstituto daLinguaGalegae a colaboración do Seminario de Lingüística Informática da Universidade de Vigo.SegundooDdDa palabracalcoaacepcióndecanle aparecerexistradanasseguintes publicacións: