Caldaloba
Contacto:
caldaloba@caldaloba.es
Patrimonio arquitectónico de San Martiño de Pino
Actualizado: setembro 2023
BUSCAR:
Inventario artístico da parroquia de San Martiño de Pino (Lugo)
O
libro
“Inventario
artístico
de
Lugo
y
su
Provincia”
editado
polo
Centro
Nacional
de
Información
Artística,
Arqueología
y
Etnografía
(Madrid,
1983),
recolleu
e
inventariou
todas
aquelas
facetas
de
interese
artístico,
prehistótico
e
etnográfico
das
vilas
de
toda
a
provincia.
Velaquí
a
da
parroquia de San Martiño de Pino:
PINO. COSPEITO
A torre de Caldaloba foi vendida no comezo do século XV por Don Juan Freire de Andrade ó Conde D. Fadrique Enríquez de Castro. O famoso mariscal Pardo de Cela foi dono da dita fortaleza a causa do seu matrimonio con Dª Isabel de Castro y Osorio. Figura entre as que foron derruídas pola furia dos irmandiños, anque os desperfectos non deberon ser grandes (estudos recentes do preito Tabera-Fonseca varias testemuñas afirmaron que non se derrocaran tres fortalezas, entre elas a de Vilaxoán, na actualiadade chamada Caldaloba , ver cita: irmandiños ).IGREXA PARROQUIAL
O edificio sufriu en épocas moi recentes reformas importantes, que alteraron substancialmente a planta e os alzados. Era igrexa de refuxio e actualmente presenta forma de cruz latina co aditamento da sacristía pola parte da cabeceira. Campanario de dous vanos aos pés, muros de pedra e cemento, a cuberta de madeira e tellado de lousa. Na fachada da capela maior, un Cristo de tres clavos e rizada cabeleira e un San Martiño, o titular, éste do século XVII. Esculturas da Inmaculada, 0,63, e un San Martiño, 0,60, século XVIII. SANCRISTÍA : Cáliz de prata, liso, con inscrición: DIOME A LA IGLESIA DE SAN PEDRO DE SEIXAS BARTOLOMÉ DÍAZ DE PRADO AÑO 1675. Otro cáliz de plata, liso, inscripción: POR EL CVRA DN. JOSÉ MA.PRADO, HEVMA. Copón de prata liso, século XVIII, e dous candelabros de bronce. Custodia de prata, tipo sol, punzón PECVL/REVº. Cruceiro no atrio, con importatntes deterioros, construído no ano 1872.CASTELO DE CALDALOBA
Unicamente se conserva a torre, protexida por varios fosos e pola conformación do terreo en declive. É de planta cadrada con 10,18 por cada lado, muros de lousa, algún cachote de granito e altura aproximada 25 metros. Consta de catro plantas, que se aprecian nos parámetros interiores. O ángulo do nacente está bastante deteriorado cara á parte alta. Modillóns de sustentación no alto, arranque de arcos formeiros, restos de cheminea, porta de medio punto no lenzo meridional e unha ventá de arco rebaixado.PAZO DE CALDALOBA
Consta de dúas partes claramente diferenciadas debido á época diversa nas que foron construídas. Na parte máis antiga aparece o M coroado dos Montenegro, sobre o que serpentea a cobra encantada do castelo. Na parte máis recente, balcón cuberto con balaustrada de pedra e arcos rebaixados, século XVIII. Nunha das estancias consérvase un moble arquivo con escudo pintado, no que figuran doce cuarteis e a inscrición: VI LOS VALIENTES TEMPLARIOS/BATALLAR EN CLARO DIA/ Y A LOS FREIRES SUS CONTRARIOS / DE SUS VILLAS PROPIETARIOS / TRAER EL AVE MARÍA. CAPELA : de planta rectangular, 9,43 x 6,25, adosada, con nave e prebisterio separados por arco triunfal de molduraxe refundida e astrágalo. Bóveda de canón na capela maior e coa cuberta de madeira na nave. Muros de pedra, teito de lousa a catro vertentes e campanil dun só van sobre fachada. No frontal, un escudo de granito, partrido, coroado de venera; nos cantóns, o M coroado e un crecente acompañado de cinco luceiros. No arco triunfal pódese ler a data da súa construción: século XVIII.CAPELA DE GOLDEIROS
Edificio rectangular, 6,39 x 4,56, coa cuberta de madeira a dúas vertentes, muros de pedra, teito de lousa a campanil aos pés. No altar, un cadro de madeira no que figura un relevo das Dolores, con marco moi ornamentado, século XVIII. escultura de San Antonio de Padua, 0,52, século XIX. Estatuíllas de San Gregorio, 0,10, y San Juan, 0,10, século XVIII. Sacra con auténtica de reliquia, século XVIII. Cáliz prata liso, punzón VA/RELA.CAPELA DE SAN RQOUE
Edificio rectangular, 10,11 x 4,90, con muros de pedra, pavimento de cemento, coa cuberta de madeira e tellado de lousa. Campanil dun só van aos pés. Retablo de estípites, 2,41, con esculturas populares de Santiago, 0,69, e san Sebastián, 0,52, século XVII; San Roque de impoñer, 0,34, e San Roque das procesións, 0,80, repintado, século XVIII. Pila de auga bendita en forma de capitel primitivo.PREHISTORIA E ETNOGRAFÍA
O castro chamado Teixeiro. As Medorras de Míllara e lugares da Modia, Castro, Cubelo e Sumeiro. Sitio da Torre. Na casa de Broz houbo capela e outra que existe en Penalba, ademais da chamada de San Isidro no barrio do Monte, con tallas moi rústicas de san Isidro, 0,61, e Santa María da Cabeza, 0,34, ademais dun retablillo moi tosco. NRC.
Suso Pena
Setembro 2022
Bibliografía
VALIÑA SAMPEDRO, ELÍAS. Inventario artístico de Lugo y su provincia (1865)
Reflectido na “Bibliografía” da web: http://www.caldaloba.es.
Compartir en:
Pódeche interesar:
En construción
En construción
Caldaloba
Contacto:
caldaloba@caldaloba.es
Actualizado: setembro 2023
BUSCAR:
Patrimonio arquitectónico
de San Martiño de Pino
Inventario artístico da parroquia de San Martiño de Pino (Lugo)
O
libro
“Inventario
artístico
de
Lugo
y
su
Provincia”
editado
polo
Centro
Nacional
de
Información
Artística,
Arqueología
y
Etnografía
(Madrid,
1983),
recolleu
e
inventariou
todas
aquelas
facetas
de
interese
artístico,
prehistótico
e
etnográfico
das
vilas
de
toda
a
provincia.
Velaquí a da parroquia de San Martiño de Pino:
PINO. COSPEITO
A torre de Caldaloba foi vendida no comezo do século XV por Don Juan Freire de Andrade ó Conde D. Fadrique Enríquez de Castro. O famoso mariscal Pardo de Cela foi dono da dita fortaleza a causa do seu matrimonio con Dª Isabel de Castro y Osorio. Figura entre as que foron derruídas pola furia dos irmandiños, anque os desperfectos non deberon ser grandes (estudos recentes do preito Tabera-Fonseca varias testemuñas afirmaron que non se derrocaran tres fortalezas, entre elas a de Vilaxoán, na actualiadade chamada Caldaloba , ver cita: irmandiños ).
IGREXA PARROQUIAL
O edificio sufriu en épocas moi recentes reformas importantes, que alteraron substancialmente a planta e os alzados. Era igrexa de refuxio e actualmente presenta forma de cruz latina co aditamento da sacristía pola parte da cabeceira. Campanario de dous vanos aos pés, muros de pedra e cemento, a cuberta de madeira e tellado de lousa. Na fachada da capela maior, un Cristo de tres clavos e rizada cabeleira e un San Martiño, o titular, éste do século XVII. Esculturas da Inmaculada, 0,63, e un San Martiño, 0,60, século XVIII. SANCRISTÍA : Cáliz de prata, liso, con inscrición: DIOME A LA IGLESIA DE SAN PEDRO DE SEIXAS BARTOLOMÉ DÍAZ DE PRADO AÑO 1675. Otro cáliz de plata, liso, inscripción: POR EL CVRA DN. JOSÉ MA.PRADO, HEVMA. Copón de prata liso, século XVIII, e dous candelabros de bronce. Custodia de prata, tipo sol, punzón PECVL/REVº. Cruceiro no atrio, con importatntes deterioros, construído no ano 1872.CASTELO DE CALDALOBA
Unicamente se conserva a torre, protexida por varios fosos e pola conformación do terreo en declive. É de planta cadrada con 10,18 por cada lado, muros de lousa, algún cachote de granito e altura aproximada 25 metros. Consta de catro plantas, que se aprecian nos parámetros interiores. O ángulo do nacente está bastante deteriorado cara á parte alta. Modillóns de sustentación no alto, arranque de arcos formeiros, restos de cheminea, porta de medio punto no lenzo meridional e unha ventá de arco rebaixado.PAZO DE CALDALOBA
Consta de dúas partes claramente diferenciadas debido á época diversa nas que foron construídas. Na parte máis antiga aparece o M coroado dos Montenegro, sobre o que serpentea a cobra encantada do castelo. Na parte máis recente, balcón cuberto con balaustrada de pedra e arcos rebaixados, século XVIII. Nunha das estancias consérvase un moble arquivo con escudo pintado, no que figuran doce cuarteis e a inscrición: VI LOS VALIENTES TEMPLARIOS/BATALLAR EN CLARO DIA/ Y A LOS FREIRES SUS CONTRARIOS / DE SUS VILLAS PROPIETARIOS / TRAER EL AVE MARÍA. CAPELA : de planta rectangular, 9,43 x 6,25, adosada, con nave e prebisterio separados por arco triunfal de molduraxe refundida e astrágalo. Bóveda de canón na capela maior e coa cuberta de madeira na nave. Muros de pedra, teito de lousa a catro vertentes e campanil dun só van sobre fachada. No frontal, un escudo de granito, partrido, coroado de venera; nos cantóns, o M coroado e un crecente acompañado de cinco luceiros. No arco triunfal pódese ler a data da súa construción: século XVIII.CAPELA DE GOLDEIROS
Edificio rectangular, 6,39 x 4,56, coa cuberta de madeira a dúas vertentes, muros de pedra, teito de lousa a campanil aos pés. No altar, un cadro de madeira no que figura un relevo das Dolores, con marco moi ornamentado, século XVIII. escultura de San Antonio de Padua, 0,52, século XIX. Estatuíllas de San Gregorio, 0,10, y San Juan, 0,10, século XVIII. Sacra con auténtica de reliquia, século XVIII. Cáliz prata liso, punzón VA/RELA.CAPELA DE SAN RQOUE
Edificio rectangular, 10,11 x 4,90, con muros de pedra, pavimento de cemento, coa cuberta de madeira e tellado de lousa. Campanil dun só van aos pés. Retablo de estípites, 2,41, con esculturas populares de Santiago, 0,69, e san Sebastián, 0,52, século XVII; San Roque de impoñer, 0,34, e San Roque das procesións, 0,80, repintado, século XVIII. Pila de auga bendita en forma de capitel primitivo.PREHISTORIA E ETNOGRAFÍA
O castro chamado Teixeiro. As Medorras de Míllara e lugares da Modia, Castro, Cubelo e Sumeiro. Sitio da Torre. Na casa de Broz houbo capela e outra que existe en Penalba, ademais da chamada de San Isidro no barrio do Monte, con tallas moi rústicas de san Isidro, 0,61, e Santa María da Cabeza, 0,34, ademais dun retablillo moi tosco. NRC.
Suso Pena
Setembro 2022
Bibliografía
VALIÑA SAMPEDRO, ELÍAS. Inventario artístico de Lugo y su provincia (1865)
Reflectido na “Bibliografía” da web: http://www.caldaloba.es.
Pódeche interesar:
Compartir en:
