Contacto:
caldaloba@caldaloba.es
Caldaloba: historia
A
continuación,
móstrase
a
historia
do
castelo
de
Vilaxoán,
do
pazo
de
Caldaloba,
da
parroquia
de
San
Martiño
de
Pino,
dende
as
orixes,
transcricións
antigas,
referencias,
ferramentas e contido interactivo.
Símbolo da resistencia da nobreza galega
Carta de Fernando Pérez
de Andrade
Transcrición da Carta que ten
por título: “Don Femando
Pérez de Andrade dóalle a
dona Sancha, a súa sobriña, o
couto de Felmil”.
Nesta carta de doazón, Don
Fernando fai alusión íntegra ó
castelo de Vilaxoán como
propiedade súa para situar o
coto de Felmil nas súas
inmediacións (“…meu castelo
de Vila Iohan…”).
Carta de aforamento ó
notario Xoán López
Esta carta recolle o
aforamento que fai o bispo de
Lugo ó notario Xoán López, á
súa muller e a unha voz os
casais de Taboelle e Vilar nas
freguesías de San Miguel de
Orbazai e Santa Maria
Madalena de Adai, por renda
anual dunha carga de centeo,
cincuenta maravedís e trece
ducias de anguías.
Nesta carta alúdese ós
caneiros de Porto de
Ombreiro e ó de María
Conteira, danados e
derrubados co obxectivo de
sacar e levar as pedras para
Vilaxoán (para os tributos)
durante o asedio a Fernán
Ares de Saavedra.
Carta da chancelería de
Valladolid
Carta executoria da
chancelería de Valladolid, que
recolle todos os incidentes do
preito entre o Cabido de
Mondoñedo e o cabaleiro
Pedro de Bolaño pola que,
trala apelación formulada por
este, decidiu a favor do
referido Cabido, confirmando
a sentencia dada por García
de la Parra (Cf Doc. 201B)
sobre a Sucesión de Burela.
Nesta carta recóllense varios
incidentes do preito entre o
Cabido de Mondoñedo e o
cabaleiro Pedro de Bolaño,
pero sobresae a parte onde se
reflite a resistencia de Fernán
Ares de Saavedra na fortaleza
de Vilaxoán.
A décima: “… Yglesia de
San Martinno de Pyno…”
Esta carta relata a contenda
da “décima”, un Subsidio
Apostólico en relación a unha
contribución especial
outorgada pola Santa Sede e
pagado polo clero á Coroa
para a loita en Granada, neste
caso, no Reino de Galicia
encargouse un xuíz-comisario
e subcolector apostólico da
recadación, contribuíndo
todas as parroquias do bispado
de Mondoñedo, coas súas
igrexas, capelas e mosteiros.
Neste libro de contas, sinálase
o Arcediagado de Montenegro
e as súas igrexas, figurando a
igrexa de San Martiño de Pino;
“...la yglesia de San Martinno
de Pyno tres mill et quinientos
marebedís.”.
“Que Diego López de Haro
no derribe la fortaleza de
Villajuan”
Mandamento a Diego López de
Haro, xustiza maior do Reino
de Galicia, a petición de D.
Fernando de Acuña, do
Consello Real, para que non se
derrube á fortaleza
de Vilaxoán, pertencente ó
morgado do vizconde D.
Alonso Pérez de Vivero.
Nesta carta do ano 1484, o
escribán redacta unha
decisión dos Reis Católicos
sobre o cercado da fortaleza
de Vilaxoán (no documento,
Villaiohan), polo cal deixa o
seguinte mandamento:
“ […] Lo qual, por nos visto,
fue mandado dar ésta,
nuestra carta, para vos en la
dicha razón por la qual vos
mandamos que, tomada la
dicha fortaleza de Villaiohán,
la non derroquedes ni fagades
ni consintades derrocar fasta
tanto que nos vos enbiemos
mandar lo que sobre ello se
deva fazer; e non fagades
ende al.”
“Que se den al Vizconde
Don Alonso Pérez de Vivero
las rentas de la fortaleza de
Villajuán”
Nesta carta asinada polos Reis
Católicos, redáctase unha boa
parte da historia do castelo de
Vilaxoán (Caldaloba), co único
obxectivo de reclamar a
devolución das rendas e os
bens da fortaleza ó Vizconde
Don Alonso Pérez de Vivero.
Nesta carta, amósanse os
feitos de como a fortaleza de
Vilaxoán foi entregada polo
Vizconde ó gobernador de
Galicia D. Fernando de Acuña
para o seu apousentamento, e
que máis tarde, cando este
estaba en Castela, tomou e
furtou D. Ferrand Arias de
Saavedra, feito polo cal,
cercou e tomou finalmente o
gobernador López de Haro.
Caldaloba: transcricións
Tratamento
das
transcricións
feitas
de
textos
antigos
en
relación
ó
castelo
de
Vilaxoán
(Caldaloba)
e
á
parroquia
de
San
Martiño
de
Pino
(Cospeito),
coa
finalidade
de
interpretar,
coñecer,
datar
e
asignar
o
lugar
de
orixe
do
documento
contextualizándoo na historia.
“Comisión ós alcaldes
maiores de Galicia”
Comisión ós alcaldes
maiores de Galicia, a
petición de Juan Arias de
Párraga, cóengo de Lugo,
sobre que Alvar González
de Ribadeneyra o
desposuíu dos beneficios
que se indican neste
documento, situados no
obispado de Lugo, en terra
que foi de Ferrand Arias,
“el de Villajuán”.
Este documento datouse
en novembro de 1494,
unha década despois do
asedio ó Castelo de
Vilaxoán (1484). Álvaro
González de Ribadeneira
foi a quen se lle
adxudicaron os bens de D.
Fernan Ares segundo os
pregóns lidos polo escribán
da Cámara e notario
público da Corte D. Alonso
Álvaro de Toledo (11 de
xuño de 1485, praza das
Cortiñas, Lugo).
“Mercé a Dª Constanza
de Saavedra, filla de D.
Fernán Ares”
Mercé a Dª Constanza de
Saavedra, filla de D.
Fernán Arias de Saavedra,
sobre a parte dos bens do
seu pai que foran
confiscados para a
Cámara, e dos que as súas
Maxestades aínda non
dispuxeran en beneficio
de ninguén.
Transcrición da carta do
10 de abril do ano 1499.